چرا اپل لایتنینگ را کنار گذاشت و به USB-C مهاجرت کرد؟ (تحلیل کامل)

در سال 2023، اپل پس از 5 سال مقاومت، یکی از بزرگترین تحولات سخت‌افزاری تاریخ آیفون را رقم زد: پایان دادن رسمی به پورت اختصاصی و کابل لایتنینگ و مهاجرت آیفون‌های جدید به استاندارد جهانی USB-C.
این تغییر صرفاً یک جابه‌جایی ساده بین دو کانکتور نبود؛ بلکه نقطه‌ای حیاتی در استراتژی اپل و یک نقطه عطف در مسیر استانداردسازی صنعت موبایل محسوب می‌شود.
اما سؤالی که مطرح می‌شود این است: چرا اپل سرانجام تصمیم گرفت با میراث ده ساله خود خداحافظی کند؟ این مقاله به تحلیل کامل دلایل فنی، قانونی و تجاری این تغییر می‌پردازد.

استاندارد لایتنینگ چیست و چرا اپل آن را ساخت؟

لایتنینگ، کانکتور اختصاصی اپل است که برای اولین بار در آیفون 5 معرفی شد و به سرعت به یکی از نمادهای نوآوری اپل تبدیل گردید. این پورت کوچک، 8 کاناله و دوطرفه (Reversible) با عملکرد دیجیتال است که به کاربران امکان می‌دهد بدون نگرانی از جهت اتصال کابل، گوشی خود را شارژ یا اطلاعات را منتقل کنند.
در زمان معرفی، این فناوری مزیت‌های قابل توجهی نسبت به استانداردهای رایج مانند Micro-USB داشت و نقش مهمی در شکل‌دهی به طراحی مدرن آیفون ایفا کرد.

کانکتور دوطرفه: اتصال بدون دردسر

یکی از برجسته‌ترین ویژگی‌های لایتنینگ، امکان اتصال از هر دو سمت بود. در دوره‌ای که Micro-USB تنها از یک سمت قابل اتصال بود، اپل با ارائه کانکتور دوطرفه، تجربه کاربری را ساده و بدون دردسر کرد. این ویژگی بعدها در استاندارد USB-C نیز به کار گرفته شد و به یکی از الزامات طراحی پورت‌های مدرن تبدیل شد.

اندازه کوچک: فضا برای طراحی بهتر

لایتنینگ تقریباً 80% کوچکتر از پورت 30 پین قبلی اپل بود. این کاهش اندازه امکان داد تا اپل:

• آیفون‌های باریک‌تر و سبک‌تر تولید کند
• اسپیکرها و قطعات داخلی بزرگ‌تر در گوشی جای دهد
• باتری‌های بزرگ‌تر با ظرفیت بالاتر در فضای محدود تعبیه کند
• مقاومت فیزیکی پورت را افزایش دهد و احتمال آسیب کمتر شود

این تغییر فیزیکی، پایه‌ای برای طراحی آیفون‌های مدرن و ظریف فراهم کرد که هنوز هم الهام‌بخش بسیاری از تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند است.

قابلیت انتقال دیجیتال هوشمند

یکی دیگر از نوآوری‌های مهم لایتنینگ، انعطاف‌پذیری پین‌ها بود. برخلاف Micro-USB که هر پین وظیفه ثابتی داشت، لایتنینگ به‌صورت نرم‌افزاری تعیین می‌کرد که هر پین برای چه کاری استفاده شود. این طراحی هوشمند اجازه داد تا:

• انتقال داده با سرعت و امنیت بالاتر انجام شود
• شارژ سریع و مدیریت جریان انرژی بهینه شود
• سازگاری با دستگاه‌های مختلف اپل و لوازم جانبی گسترده حفظ گردد

به بیان دیگر، لایتنینگ تنها یک کانکتور فیزیکی نبود؛ بلکه یک سیستم دیجیتال هوشمند برای مدیریت جریان دیتا و انرژی به شمار می‌رفت.

طول عمر و مقاومت بالا

لایتنینگ به دلیل طراحی یکپارچه و عدم وجود بخش‌های فلزی بیرون‌زده، نسبت به Micro-USB بسیار مقاوم‌تر بود. این طراحی:

• طول عمر بالاتر کابل و پورت را تضمین می‌کرد
• احتمال خرابی فیزیکی پین‌ها را کاهش می‌داد
• تجربه کاربری پایدار و بدون مشکل در طول زمان فراهم می‌کرد

در مجموع، لایتنینگ با ترکیب کوچکی، انعطاف‌پذیری دیجیتال، مقاومت بالا و اتصال دوطرفه، انقلابی در طراحی پورت‌های موبایل ایجاد کرد و پایه‌ای برای استانداردهای بعدی مانند USB-C شد.

USB-C چگونه تبدیل به استاندارد جهانی شد؟

وقتی درباره مهاجرت اپل از لایتنینگ به Type-C صحبت می‌کنیم، باید یک حقیقت کلیدی را در نظر بگیریم:
USB-C تنها یک کانکتور جدید نیست؛ بلکه استانداردی است که آینده انتقال دیتا و شارژ را یکپارچه کرده است.
این پورت طی کمتر از یک دهه، جایگزین تقریباً تمام پورت‌های قدیمی شده و اکنون روی همه‌چیز از گوشی‌ها و لپ‌تاپ‌ها گرفته تا کنسول‌های بازی و دوربین‌های حرفه‌ای به‌عنوان پورت اصلی استفاده می‌شود.

USB-C در سال 2014 معرفی شد؛ اما رشد آن زمانی انفجاری شد که قابلیت‌های مهمی مثل:

• شارژ سریع Power Delivery
• سرعت‌های USB 3.2
• انتقال تصویر DisplayPort Alt Mode
• پشتیبانی Thunderbolt 3 و 4

روی این پورت پیاده‌سازی شدند. برخلاف لایتنینگ که یک استاندارد اختصاصی بود، USB-C یک استاندارد جهانی و باز است؛ یعنی:

• همه تولیدکنندگان می‌توانند بدون لایسنس از آن استفاده کنند
• سرعت و توان آن قابل توسعه است
• و قابلیت‌های متنوعی روی آن اعمال می‌شود

اینها دلایلی هستند که باعث شدند پورت تایپ‌سی در کمتر از ده سال به یک زبان مشترک دیجیتال تبدیل شود.

چرا USB-C این‌قدر سریع جهانی شد؟

1. توان بالاتر برای شارژ سریع
2. سرعت بسیار بالاتر در انتقال داده (USB 3.2 / USB4)
3. سازگاری جهانی و حذف چندین کابل مختلف
4. گسترش سریع در دنیای اندروید، لپ‌تاپ‌ها و کنسول‌ها
5. پشتیبانی از Thunderbolt و USB4 – قدرتی که هیچ پورتی ندارد

جهت اطلاع بیشتر از ساختار کانکتور تا استانداردهای توان، نسخه‌های USB-C و ویژگی های فنی این پورت، مقاله جامع USB-C چیست و چه قابلیت‌هایی دارد؟ را مطالعه کنید.

دلیل‌های اصلی مهاجرت اپل از لایتنینگ به USB-C

تصمیم اپل برای کنار گذاشتن لایتنینگ و حرکت به سمت USB-C نتیجه یک عامل واحد نبود؛ بلکه مجموعه‌ای از فشارهای قانونی، نیازهای فنی و الزامات اکوسیستم دستگاه‌ها باعث شدند این تغییر بزرگ سرانجام در سال 2023 رخ دهد. در ظاهر ممکن است این تصمیم ناگهانی به‌نظر برسد، اما در واقع اپل سال‌ها با محدودیت‌های لایتنینگ دست‌وپنجه نرم می‌کرد و تنها دلیل ادامه دادن آن، کنترل کامل بر زنجیره لوازم جانبی بود. در ادامه، مهم‌ترین دلایل این مهاجرت را بررسی می‌کنیم.

فشار قانونی اتحادیه اروپا

یکی از مهم‌ترین محرک‌های این تغییر، قوانین جدید اتحادیه اروپا بود. کمیسیون اروپایی پس از سال‌ها بررسی، قانونی را تصویب کرد که تمام تولیدکنندگان از جمله اپل را موظف می‌کرد از یک شارژر و پورت مشترک، یعنی USB-C، برای تمام گوشی‌های هوشمند و دستگاه‌های الکترونیکی استفاده کنند. هدف از این قانون کاهش زباله الکترونیکی و ایجاد تجربه‌ای سازگار برای کاربران بود.

اپل ابتدا با این قانون مخالفت کرد، اما در نهایت مجبور شد آیفون را به USB-C مجهز کند؛ زیرا عدم اجرای قانون، تنها بازار اروپای اپل را به خطر نمی‌انداخت، بلکه پیامدهایی مانند ممنوعیت فروش آیفون در کشورهای عضو اتحادیه را نیز به همراه داشت. در نتیجه، حتی اگر اپل از نظر فنی آماده این تغییر نبود، از نظر قانونی چاره‌ای جز پذیرش آن نداشت.

محدودیت‌های فنی لایتنینگ

در کنار فشارهای قانونی، لایتنینگ از نظر فنی به سقف توانایی خود رسیده بود. این پورت که در سال 2012 معرفی شد، هرچند در زمان خود مدرن و پیشرفته بود، اما با رشد شدید نیازهای پردازشی و تصویری دستگاه‌های امروزی دیگر نمی‌توانست رقابت کند. لایتنینگ از نظر سرعت داده، پهنای باند، و توان انتقال انرژی محدودیت‌های جدی داشت. حتی در مدل‌هایی که اپل قادر بود سرعت USB 3 را ارائه دهد، این قابلیت فقط به آیفون ۱۵ پرو و سری‌های خاصی از آیپدها محدود می‌شد و پیاده‌سازی آن هزینه بالایی داشت.

برخلاف USB-C که به‌طور ذاتی با استانداردهایی مانند USB 3.2، USB4 و Thunderbolt سازگار است، لایتنینگ قابلیت پشتیبانی از این پروتکل‌ها را ندارد. این مشکل باعث شده بود کاربران حرفه‌ای به‌ویژه فیلم‌برداران و ادیتورها همواره از کندی انتقال فایل‌ها شکایت کنند.

نیاز به سرعت بالاتر انتقال فایل (4K/ProRes)

اپل با معرفی قابلیت فیلم‌برداری ProRes، ضبط 4K با نرخ بیت بسیار بالا و عکس‌برداری RAW در آیفون‌های جدید، حجم فایل‌های خروجی را به‌شدت افزایش داد. انتقال یک فایل ProRes چند دقیقه‌ای با لایتنینگ گاهی بیش از 30 دقیقه زمان می‌برد؛ درحالی‌که همین فایل با USB-C و سرعت USB 3.2 در کمتر از چند ثانیه قابل انتقال است.

این موضوع برای اپل به یک چالش واقعی تبدیل شده بود. اگر اپل قصد داشت آیفون را به‌عنوان یک ابزار حرفه‌ای تولید محتوا معرفی کند، پورت لایتنینگ عملاً ترمز دستگاه بود. USB-C این محدودیت را حذف می‌کرد و به کاربران امکان می‌داد آیفون را مستقیماً به SSDهای پرسرعت، کارت کپچرهای اکسترنال و دوربین‌های سینمایی متصل کنند. این تغییر نه‌تنها کیفیت تجربه کاربران حرفه‌ای را بهبود داد، بلکه نیاز به کابل تایپ سی با پشتیبانی از پروتکل‌های پرسرعت مانند USB 3.2 و Thunderbolt را نیز برای این دسته از کاربران ضروری ساخت و آیفون را در کلاس ابزارهای «Pro» قرار داد.

نیاز به شارژ سریع‌تر

کاربران سال‌ها انتظار داشتند آیفون‌ها از شارژ سریع واقعی استفاده کنند؛ اما لایتنینگ در انتقال توان هم محدودیت داشت. اپل حتی اگر می‌خواست پا را فراتر بگذارد و شارژ 60 وات یا بالاتر ارائه دهد، لایتنینگ به‌صورت سخت‌افزاری قادر به مدیریت چنین توانی نبود.

USB-C و استاندارد Power Delivery این مشکل را به‌طور کامل حل می‌کنند. آیفون‌های جدید اکنون می‌توانند با شارژرهای 30 وات و حتی 65 وات شارژ شوند و در آینده امکان ارتقا به توان‌های بالاتر نیز وجود دارد. این تغییر، تجربه کاربران آیفون را به استاندارد دستگاه‌های اندرویدی نزدیک کرد و حتی در برخی مدل‌ها از آنها پیشی گرفت.

سادگی و یکپارچگی برای اکوسیستم دستگاه‌های اپل

آخرین دلیل اما یکی از منطقی‌ترین‌هاست: یکپارچه‌سازی. اپل سال‌هاست که مک‌بوک‌ها، آیپدهای حرفه‌ای، شارژرهای سریع، کابل‌های Thunderbolt و حتی برخی لوازم جانبی را با USB-C عرضه می‌کند. تنها حلقه جدا مانده از این زنجیره، آیفون بود.

در دنیایی که کاربران می‌خواهند با یک کابل آیفون، آیپد، مک‌بوک، ایرپاد، پاوربانک و حتی مانیتور خود را شارژ یا به هم متصل کنند، باقی ماندن آیفون روی لایتنینگ از نظر تجربه کاربری کاملاً ضد جریان بود. با مهاجرت به USB-C، اکوسیستم اپل یکپارچه و ساده شد؛ کاربران دیگر مجبور به حمل دو نوع کابل نبودند و استفاده از دستگاه‌ها با سرعت و راحتی بیشتری انجام می‌شود.

محدودیت‌های فنی لایتنینگ

اگر بخواهیم تنها یک دلیل فنی را به‌عنوان عامل اصلی مهاجرت اپل به USB-C معرفی کنیم، بدون شک «محدودیت‌های ساختاری لایتنینگ» مهم‌ترین عامل است. لایتنینگ در سال 2012 یک انقلاب واقعی بود، اما در سال 2023 دیگر نمی‌توانست نیازهای دستگاه‌های مدرن را تأمین کند. این پورت به‌قدری به سقف توانایی خود رسیده بود که حتی با بهینه‌سازی‌های اپل نیز امکان توسعه بیشتر نداشت. در ادامه، جزئیات دقیق و فنی این محدودیت‌ها را بررسی می‌کنیم.

قدیمی بودن تکنولوژی لایتنینگ

لایتنینگ در زمان معرفی آیفون 5 یک شاهکار طراحی بود: کوچک، دوطرفه و سازگار با نیازهای آن زمان. اما فناوری‌های مدرن در 10 سال گذشته به‌قدری پیشرفت کرده‌اند که نیازها و استانداردهای امروز هیچ شباهتی به سال 2012 ندارد. حجم فایل‌ها افزایش یافته، نرخ‌های فیلم‌برداری چند برابر شده و سرعت شارژ گوشی‌ها از 5 وات به 120 وات رسیده است.

لایتنینگ اما در همان قالب فیزیکی و همان معماری داخلی باقی ماند. این پورت هرگز برای انتقال داده‌های حجیم امروزی یا پشتیبانی از توان‌های بالا طراحی نشده بود. به همین دلیل، حتی بهترین کابل‌های لایتنینگ هم عملاً نمی‌توانستند با استانداردهای مدرن مانند USB 3.2، USB4 یا Thunderbolt رقابت کنند.

نداشتن قابلیت USB 3 واقعی در اکثر مدل‌ها

یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف لایتنینگ، سرعت بسیار محدود انتقال داده است. هرچند لایتنینگ در مدل‌های خاصی مانند آیفون 14 پرو توانایی ارائه سرعت USB 3 را دارد، اما این سرعت با کمک یک کنترلر مجزا و تغییرات سخت‌افزاری حاصل می‌شود و یک قابلیت «ذاتی» نیست.

واقعیت این است که 99% دستگاه‌های مبتنی بر لایتنینگ، حتی iPadهای قدیمی، فقط سرعت USB 2.0 را ارائه می‌دادند؛ یعنی حداکثر 480 مگابیت بر ثانیه. این سرعت در سال 2012 قابل قبول بود، اما برای امروز که ویدئوهای 4K، ProRes و فایل‌های RAW باید منتقل شوند، سرعتی تقریباً بی‌ارزش محسوب می‌شود.

این موضوع باعث شد لایتنینگ به‌طور کامل از نظر پهنای باند داده از USB-C عقب بماند.

پشتیبانی نکردن از Thunderbolt

Thunderbolt یکی از پیشرفته‌ترین تکنولوژی‌های انتقال داده و ویدئو است که در بسیاری از دستگاه‌های اپل از مک‌بوک تا آیپد پرو به‌کار می‌رود. این استاندارد توانایی انتقال هم‌زمان تصویر، صدا، داده و برق را با سرعت‌هایی تا 40 گیگابیت بر ثانیه فراهم می‌کند.

اما لایتنینگ هیچ‌گاه از Thunderbolt پشتیبانی نکرد و به‌صورت فیزیکی هم امکان این پشتیبانی وجود نداشت. اپل نمی‌توانست آیفون را وارد نسل جدیدی از ارتباطات کند، درحالی‌که پورت آن محدود به استانداردهای 10 سال قبل بود. USB-C اما به‌صورت طبیعی امکان سازگاری با Thunderbolt را دارد و این موضوع در دستگاه‌های رده‌بالای اپل اهمیت کلیدی دارد.

مطالعه بیشتر: تاندربولت چیست؟ و چرا این فناوری برای کاربران اپل حیاتی است؟ در مقاله ما بخوانید.

محدودیت جریان و ولتاژ

یکی از اساسی‌ترین محدودیت‌های لایتنینگ، توان انتقال انرژی پایین‌تر آن نسبت به USB-C است. لایتنینگ از نظر طراحی پایه‌ای فقط برای جریان‌های پایین ساخته شده بود و اپل هرگز نتوانست آن را به‌گونه‌ای ارتقا دهد که بتواند شارژهای واقعی 40 وات یا 60 وات را پشتیبانی کند.

در مقابل، USB-C قادر است استاندارد Power Delivery را با توان‌هایی از 20 وات تا 240 وات پشتیبانی کند. این اختلاف عظیم به این معناست که لایتنینگ حتی برای شارژ سریع واقعی نیز مناسب نبود. اپل اگر قصد داشت تجربه شارژ آیفون را به سطح سایر پرچمدارهای بازار مثل شارژ 65 وات یا 100 وات برساند، نیازمند یک پورت کاملاً جدید بود.
اکنون با مهاجرت به USB-C، آیفون‌های جدید (مانند آخرین نسل) می‌توانند از شارژ 45 واتی پشتیبانی کنند و قابلیت رقابت با گوشی‌های جدید بازار را از نظر سرعت شارژ دارند. این تازه آغاز راه است؛ پیش‌بینی می‌شود که پروتکل شارژ AVS در آیفون 17 انقلابی در این بخش ایجاد کند و امکان توان‌های بالاتر را فراهم سازد.

عدم انتقال تصویر و ویدیو با استاندارد رسمی

یکی از ضعف‌های مهم لایتنینگ این بود که به‌صورت رسمی و استاندارد، توانایی انتقال تصویر یا ویدئو را نداشت. اپل یک دانگل اختصاصی برای خروجی HDMI عرضه کرده بود، اما این دانگل در واقع یک پردازنده داخلی داشت که تصویر را تبدیل می‌کرد و خروجی واقعی نبود.

این روش علاوه‌بر گران بودن، کارایی محدودی داشت و امکان ارسال تصویر با کیفیت بالا مثلاً 4K HDR را فراهم نمی‌کرد. به همین دلیل لایتنینگ هرگز برای اتصال مستقیم به مانیتور، کارت کپچر یا تجهیزات ویدئویی حرفه‌ای قابل اعتماد نبود.

USB-C در مقابل، به‌طور طبیعی از DisplayPort، HDMI، USB4 و Thunderbolt پشتیبانی می‌کند و همین موضوع یکی از کلیدی‌ترین دلایل مهاجرت اپل بود.

عدم سازگاری جهانی

لایتنینگ یک پورت کاملاً اختصاصی بود. هیچ گوشی، تبلت، لپ‌تاپ یا کنسول دیگری در دنیا از آن استفاده نمی‌کرد. این موضوع کاربران را مجبور می‌کرد همیشه یک کابل اضافی برای لوازم اپل همراه داشته باشند. همچنین هیچ تولیدکننده‌ای خارج از اکوسیستم اپل قادر نبود لایتنینگ را روی محصولات جدید خود پیاده‌سازی کند.

در مقابل، USB-C یک استاندارد جهانی است؛ از گوشی‌های اندرویدی گرفته تا لپ‌تاپ‌ها، پاوربانک‌ها، هدفون‌ها، اسپیکرها، کنسول‌ها و حتی دوربین‌های حرفه‌ای همگی از USB-C استفاده می‌کنند. اپل با باقی ماندن روی لایتنینگ عملاً در برابر یک جریان جهانی ایستاده بود.

هزینه بالای ساخت و لایسنس MFi

یکی از مهم‌ترین عواملی که کمتر درباره آن صحبت می‌شود، هزینه لایسنس MFi است. همه کابل‌ها و لوازم جانبی لایتنینگ باید توسط اپل تایید و لایسنس می‌شدند و این موضوع باعث افزایش قیمت، سختی تولید و محدودیت نوآوری می‌شد. این اختلاف قیمت باعث شده بود تا کاربران همواره در هنگام خرید کابل آیفون سردرگم باشند.

برعکس، USB-C یک استاندارد آزاد است. همه برندها می‌توانند بدون پرداخت هزینه اضافی کابل و شارژر تولید کنند و همین موضوع قیمت تمام‌شده لوازم جانبی USB-C را به‌طور چشمگیری پایین‌تر از لایتنینگ می‌کند. این اختلاف قیمت به‌مرور فشار زیادی بر کاربران وارد می‌کرد و اپل مجبور بود برای هماهنگی با بازار جهانی، این ساختار را تغییر دهد.
مطالعه بیشتر: با گواهی MFi اپل و اهمیت آن بیشتر آشنا شوید.

جدول مقایسه فنی: لایتنینگ در مقابل USB-C

مزیت‌های USB-C برای آیفون، آیپد و مک

• سرعت بالاتر انتقال داده با پشتیبانی از USB 3.2 و Thunderbolt
  امکان انتقال سریع فایل‌های حجیم مانند ویدئوهای 4K و ProRes که برای تولیدکنندگان محتوا و کاربران حرفه‌ای حیاتی است.
• امکان شارژ سریع ۳۰ وات به بالا
  سرعت شارژ بسیار بالاتر نسبت به لایتنینگ، کاهش زمان انتظار و امکان استفاده از آیفون و آیپد در کوتاه‌ترین زمان ممکن.
• اتصال آسان به نمایشگر، دوربین و کارت‌خوان
  پورت USB-C یک رابط همه‌کاره است که بدون دانگل‌های پیچیده، آیفون و آیپد را به تجهیزات حرفه‌ای وصل می‌کند.
• کابل‌های ارزان‌تر و بدون لایسنس MFi
  تولیدکنندگان بدون پرداخت هزینه اضافی می‌توانند کابل و لوازم جانبی بسازند و کاربران از قیمت پایین‌تر بهره‌مند شوند.
• کاهش زباله الکترونیکی با یک کابل مشترک برای چند دستگاه
  استفاده از یک کابل استاندارد برای مک، آیپد و آیفون موجب کاهش تولید کابل‌های اضافه و حفاظت بهتر از محیط‌زیست می‌شود.

چرا این مهاجرت ضروری، دیر اما مفید بود

مهاجرت اپل از لایتنینگ به USB-C تصمیمی دیرهنگام اما ضروری بود. لایتنینگ در زمان معرفی خود یک فناوری نوآورانه و کارآمد بود، اما با گذر زمان و افزایش نیاز کاربران به سرعت بالاتر، شارژ سریع‌تر و سازگاری جهانی، محدودیت‌های آن آشکار شد. فشار قانونی اتحادیه اروپا، نیاز به استانداردسازی و کاهش زباله‌های الکترونیکی نیز عامل دیگری بود که اپل را به تغییر مجبور کرد.

USB-C با ارائه سرعت‌های بالاتر، پشتیبانی از Thunderbolt، توانایی شارژ سریع و امکان اتصال به طیف وسیعی از دستگاه‌ها، تجربه کاربری یکپارچه و مدرنی را برای آیفون، آیپد و مک ایجاد کرده است. علاوه بر این، کاهش هزینه کابل‌ها و حذف محدودیت‌های لایسنس MFi، دسترسی کاربران به لوازم جانبی با کیفیت و قیمت مناسب را ممکن کرده است.

در نهایت، این مهاجرت نشان داد که حتی شرکت‌هایی مانند اپل نیز برای هماهنگی با استانداردهای جهانی و پاسخ به نیازهای فنی و قانونی بازار، باید تغییرات ساختاری و استراتژیک ایجاد کنند. اگرچه این تغییر دیر انجام شد، اما اکنون هم برای کاربران حرفه‌ای و هم برای اکوسیستم اپل مفید و ارزشمند است، و آیفون را وارد عصری جدید و همگام با استانداردهای جهانی کرده است.

جهت خرید کابل اصلی آیفون و مشاهده انواع کابل‌های تایپ سی به لایتنینگ می‌توانید از فروشگاه ما دیدن کنید.